مقدمه: مجموعه دلنوشته های معشوق آسمان _ این فاصله، رادعی بین آن دو عاشق است. آسمان و زمین عاشقانه یکدیگر را می‌پرستند؛ گویا برای آسمان، زمین مبعود است و برای زمین، آسمان. فاصله‌ای که میان آن‌هاست، آسمان را به گریستن وا می‌دارد و زمین از قطرات اشک او، مجنون و شیدا می‌شود. آن‌ها، همچنان پس از قرن‌ها دلباخته یکدیگرند و در این فاصله، سوختند و ساختند اما هرگز از تعشقشان دست نکشیدند.   مجموعه دلنوشته های معشوق آسمان   قسمتی از دلنوشته: به که گویم قلبم بیمار توست؟ به که گویم عشقم از آن توست؟ چو لبانم درد کشند از بیان کلمه‌ی‌ عشق تو نرو از میان خاطرات گمشده و پست‌سرشت.​ *** آوازه‌ی زمین به گوش فلک رسیده اما مگر دست این دو عاشق به یکدیگر می‌رسد؟ مگر خورشید به ماه رسید که این ...

مقدمه: مجموعه دلنوشته های افکار بی خانمان _ شب که می‌شود، حجمی از افکار بی‌خانه به سراغم می‌آیند تا مرا از خود بی‌خود کنند! من امّا، به آرامی در کنج لحاف و اشکم مخفی شده، می‌اندیشم تا لانه‌ای برای اذهان و افکارم بسازم؛ آخر این بی‌خانمانی مرا آتش زده و خاکستر خواهد کرد... .   مجموعه دلنوشته های افکار بی خانمان p   قسمتی از دلنوشته: خانه خرابم کردند...! افکارم را می‌گویم؛ افکاری که وقتی می‌بینند ساعت از بامداد گذشته، به سراغم می‌آیند! آن هم با هزاران درد... . با هزار درد و رنج و یادآوری می‌آیند؛ تا می‌آیم آن‌ها را از خود دور کنم، دیگر دیر می‌شود و من، غرق شده در اعماق افکار بی‌خانمانم، زجه‌هایم را از سر می‌گیرم... .​ *** چه خوب می‌توانند مرا از آرامش بیرون بکشند! آن افکار که از هر گوشه‌ی ذهنم به یک‌دیگر متصل می‌شوند؛ مرا ...

مقدمه: مجموعه دلنوشته های دنیای توی چشمانت _ چشمانت دنیای من است نه معذرت می‌خواهم تو هنوز دنیای من نشدی، تو رویای منی مانده‌ام در حسرت بدست آوردنت حال اگر بدستت آورم آن وقت است که به تو خواهم گفت دنیایم، چشمان تو اولین شروع من و آخرین پایان من‌اند.​   مجموعه دلنوشته های دنیای توی چشمانت   قسمتی از دلنوشته: چشم‌ها، اولین نقطه‌ی دید هستند اولین شروع برای عاشق شدن می‌توان حس واقعی فرد را درونش ببینیم حقیقت را می‌توانیم از پشت آینه‌ی چشمانش ببینیم می‌توانیم حقیقت را از پشت چشمانش پاک و زلال ببینیم تنها با یک نگاه حسش را درک کنیم و بفهمیم که چه کسی پشت آن چهره پنهان شده است ​ *** زندگی هم گاهی سخت می‌شود غیرقابل تحمل می‌شود نمی‌توانی تحملش کنی و چشمانت را خیس می‌کنی ولی نمی‌دانی دنیایی ...

مقدمه: دلنوشته جانی که با پاییز رفت _ مگر می‌شود درخت باشی و یادت برود سایه‌ی سر بودن را؟ مگر می‌شود فراموش کنی درس بزرگ استقامت را، ایستادگی را، خم به ابرو نیاوردن را؟ می‌دانی... گاهی باید درخت بود تا تاب آورد شلاق‌های الیم زمستان را. شاید هم تاب و تحمل تظاهر است؛ درخت این حجم از احجاف عظیم را به جان می‌خرد چون پای رفتن ندارد... .   دلنوشته جانی که با پاییز رفت   قسمتی از دلنوشته: انزوای کوه ستبر، بی‌صدا، بغل گرفته است آسمان شهر را و گویی سپهر از باب‌ غم اوست که جامه‌‌ی یک‌دست تیره به تن کرده. اما درخت، یاقوت‌های دل‌ربایش را به رخ فلک می‌کشید و کوه، به تماشا نشسته بود تا درخت، در مقابلش درس پس دهد؛ و چنین بود که ...

مقدمه: مجموعه دلنوشته‌ های اخطار خیال‌ هایم _ وقتی دفترم را برای از تو نوشتن گشودم، فکرش را نمی‌کردم دلم اخطار دهد...! بدتر از آن اخطار خیال‌هایم بود؛ اخطار به رفتنت، اخطار به بودنت! کاش گوشی برای شنیدن این اخطارها بود!   مجموعه دلنوشته‌ های اخطار خیال‌ هایم   قسمتی از دلنوشته: شب‌هایی دارم در کُنج آسمان، من و سیاهیِ پاک این دریا! دست به باران می‌دهم و دلنوشته عاشقانه غم‌هایم را به باد... . ماه، آن قافیه‌ی باز شعر‌ها، نقش پلک‌هایم را می‌شمارد، و من به نداشتن تو خوشم! *** چشم در چشم دنیا... مقابل نبودن‌هایش، می‌شمارم این ثانیه‌های ناب را؛ ناب نبودنت، ناب نداشتنت، ناب درهم شکستن من...! *** این منم؛ در میان گلبرگ‌های تازه رخ نشان داده‌ی درختان، با همراهی سایه‌های غربت گرفته‌! کجای این جهان، رنگ باخته‌ام که تنهایی نصیبم شد؟ ای چشم‌هایم! حال من‌ را نمی‌دانید؟ حالم گویی حال کسی‌ ...

مقدمه: مجموعه دلنوشته های هسته ی قلبم _ وقتی عشق او را پذیرفتم؛ او همچون هسته برای اتم، هسته برای قلبم شد و تپش قلبم را در اختیار گرفت. با هر نبض قلبم، عشقش در تمام تنم انتشار می‌یابد و مرا سرمست می‌کند.​   مجموعه دلنوشته های هسته ی قلبم   قسمتی از دلنوشته: در میان قلبم است و عشقش در تمام تنم ریشه دوانده. جدا کردن او از قلبم محال است؛ زیرا هسته قلبم است.​ *** وقتی در میان قلب کسی باشی، یا کسی میان قلب تو باشد، حاضری برای شادی او هر کاری انجام دهی؛ زیرا شادی او شادی توست.​ *** می‌دانی قدرت عشق با تو چه می‌کند؟ اگر حتی نتوانی راه بروی چنان قدرتی به تو می‌دهد، تا برخیزی و بدوی؛ زیرا هسته قلبت با او آرام می شود.​ *** باران برایم عزیز شده؛ چون با او زیرش قدم زدیم و به ...

مقدمه: مجموعه دلنوشته های پیانوی سیاه _ می‌ترسم، می‌ترسم از اینکه تو را میان نت‌هایم گم کنم، نمی‌دانی چگونه شب‌ها دیوانه‌وار می‌نوازمت! و تو دود می‌شوی و روی سقفِ نم‌دارِ اتاقم، به لکه‌ای غم انگیز تبدیل می‌شوی، جان دیوار را می‌کاوی... .   مجموعه دلنوشته های پیانوی سیاه   قسمتی از دلنوشته: بوی دود و گل‌های دیروز درون سینه‌ام حبس شده‌اند. نمی‌خواهم در سکوت باشم؛ بوها هم صدا دارند! پیانو‌ی سیاه می‌سوزد، قلب من از درد می‌سوزد؛ آیا تو هم از فکر من می‌سوزی؟ *** نت‌ها درد می‌کشند؛ درون باتلاق مذاب غم فرو می‌روند. دکمه‌های پیانو، غرق صدایِ حزن آلودِ فریادِ اندوهِ من، و من در تب جان سوز تو و افکاری پر از تصاویرِ مانده از تو در شبحِ خاطرات در شبی طولانی با ستاره‌های نیمه روشن موهای سیاهم می پیچند و با رقص همدردی می‌کنند؛ همدردی با دردهای لذت بخش این ...

مقدمه: مجموعه دلنوشته های قاتل احساساتم _ فکر می‌کنم به تو؛ دوباره و دوباره... گویی رسیده‌ام به پوچی، تمامِ احساساتم از بنِ جان قطع شده‌اند؛ تنها با طرد شدنم از سویِ تو! من نه احساسی دارم و نه چیزی را حس می‌کنم! گیر کرده‌ام میانِ پارادوکسی عظیم...! اکنون، دقیقاً در همین لحظه تو، قاتلِ تمام احساسات منی! و من با وجود قتلت؛ چه مضحک‌وارانه می‌پرسمت... .​   مجموعه دلنوشته های قاتل احساساتم   قسمتی از دلنوشته: قلبم پر بود از احساس، احساساتی که پایه‌ی رابطمه‌مان بودند! با وجودت، با هر نگاهت، قلبم لبالب از عشق می‌شد... اما حال تهی از هر حسی هستم! تو رفتی و احساس‌های من کشته شدند؛ تو قاتل احساساتم هستی! در ژرف شب، دقیق زمانی که جان می‌دادم برایت از بن جان، تو رفتی و با رفتنت قاتل احساس‌های عاشقانه‌ی ناکامم شدی!​ *** تو ...

معرفی رمان: دلنوشته من و دریای دلم _ تا به حال دلم را دیده‌ای؟ خرده‌های مانده و بند نزده‌اش را چطور؟ تا به حال بر دلم دست کشیده‌ای؟ خاک آن را دیده‌ای؟ زخم بی‌شمار بررویش را چطور؟ آن هم دیده‌ای؟ تا به حال دلم را دیده‌ای؟ خنجر عمیق مانده در آن را هم دیده‌ای؟ بی‌توجهی‌های به آن را چطور؟ دیده‌ای؟ رد پای عشق را هم دیده‌ای؟ آب خشکیدۀ دلم را هم دیده‌ای؟ دریای دل من دریا بود حال شوره‌زاری بیش نیست...   دلنوشته من و دریای دلم   قسمتی از دلنوشته: دل بود و شادی‌هایش... عشق بود و خنده‌هایش... مهر بود و داده‌هایش... روز بود و آرامش‌هایش... اما... دل هست و غم‌هایش... عشق هست و دلنوشته عاشقانه گریه‌هایش... مهر هست و دست رفته‌هایش... شب هست و اضطراب‌هایش... چه تفاوت‌هایی است میان دیروز و ‌امروز... چه تفاوت‌هایی ...

مقدمه: مجموعه دلنوشته‌‌ های ناگفتنی‌ ها _ به کدام طرف بروم که ببینی حال پریشانم را؟ به چه کسی بگویم ناگفتنی‌های دلم را؟! دلم لب‌ریز از حرف‌های ناگفتنی است...! ولی کو گوش شنوا؟!   مجموعه دلنوشته‌‌ های ناگفتنی‌ ها   قسمتی از دلنوشته: به کجا خواهم رفت؟! مگر جایی هم دارم؟! قلبم شکسته‌است از این تنهایی. حرف دلم را به که بگویم؟! مگر کسی را دارم...! چه راحت تنها می‌شوم؛ و حرف‌های دلم جزءِ دسته‌ی ناگفتنی‌ها می‌شود. *** چقدر سخت است؛ وقتی دلت، آغوشی می‌خواهد تا حرف‌هایت را برایش بازگو کنی؛ اما... هیچ‌کس را نداری تا ناگفتنی‌هایت را بشنود... . آنگاه قلبت بازهم برای هزارمین بار، به‌خاطر بی‌کسی می‌شکند! *** گفت: «چرا پکری؟» گفتم: «حال ندارم.» گفت: «می‌خواهی با من حرف بزنی؟» چه می‌گفتم؟! مگر او حال قلب شکسته‌ی مرا می‌فهمید؟! هیچ‌کس غیر از خودم و آن کسی که شکست قلبم را... مرا درک نخواهد کرد! اشکالی ندارد؛ دفن ...